De meisjesmarkten

 

Terwijl het oude kerstfeest ook dit jaar weer samenvalt met het begin van Ganneke, Chanoeka blijft het onrustig in de wereld waar het onrecht welig tiert.

Er hangt onweer, nimmerweer in de lucht; boosaardige krachten, wrede demonen hebben zich meester gemaakt van mensenbreinen die tot onvergeeflijke dingen in staat zijn.

Een Hosanna en jubel bij het verjagen van een despoot, een Syrische heerser die vervangen wordt door een wrede, zeer wrede fundamentalist die zijn loon ontvangt van ons zuur verdiende en door de overheid geroofde geld, niet wetende, niet willen wetende dat de handel onderweg wordt geoogst.

 Vrouwen, kinderen, in het bijzonder meisjes, worden opgepakt en verkocht op markten, overal in het Midden-Oosten voor prijzen tussen de 43 en 172 dollar per stuk; onlangs ontving ik een prijslijst. 

Onder dreigende hemel vlamt rode gloed...   De dampkring is zwaar geworden, droefheid en tragiek bliksemen door de ruimte en in doffe wanklanken dreigt levensgeweld. De reeds verkochte en verkrachtte, geschonden vrouwen en meisjes; is de wereld niet van haar ankers losgerukt? Het fatale lijden is daar!

De mens kan de teugels niet meer houden; de mens die als ontmensde in de massa plaatsnam maakte zichzelf geschikt voor het uitvoeren van oorlog, moord, onrecht en schending en schandalige schanding. Vermoedelijk onvermijdelijk is de chaos waarin de geschiedenis, de wereldgeschiedenis, moet uitlopen. De verkeerde weg is ingeslagen.  En inmiddels naderen we het einde van de weg...

Een weg, zo vol van tragiek, zo vuil, zo schunnig, zo vol machtswellust, bloed en vuil. Neen, zo een weg kan de ware, de goede weg niet zijn! 

En in de nacht hoor ik in de verte de verkopers op de markten hun waar aanprijzen, vers "geplukt" uit dat o zo bevrijde Syrië: één vrouw voor 75, een meisje voor 130! 

Aldus schreef ome Willem 
 

 

Herfst 2024

Herfst....

misdaad jegens bomen....

Bij Routier Viaduct, Chaumont

wijngaard in de mist

stokbroodvelden in ruste, nabij Dole

Aloude wegen

herfst in 't bos....

 

Euroburgers

 

Kouder worden ze, kouder. En diezelfde dagen korten terwijl de wereld op knappen staat. 

Op 28 juni, honderd jaar ná, in 2014 schreef ik het: Niemand, niemand wilde die oorlog, maar het heeft er veel van weg dat in dit tijdsgewricht iedereen, IEDEREEN de oorlog wil, nu, RUIM tien jaar nadat de papieren kogel werd afgevuurd. 

Zoek maar op, in dit blog, 28 juni 2014. En ik zette er een ferme verwijzing bij, maar, zoals nu blijkt: ook dit is van het internet gewist; het bewijs van het fascisme in de Oekraïne.

Zo vilein gaat het verder; de burger van Europa wordt op vulgaire wijze en met oneigenlijke argumenten een oorlog in gerommeld. Helaas geloven er nog zoveel mensen in de corrupte leiders; corrupt tot op het bod!

Nog ruim 20 dagen; beide herdenkingen, beide feesten vallen ook dit jaar samen.  Het oude Chanoeka begint op 25 december, de kerstdag en beide gaan over licht; enkele dagen daarvoor stoot de steenbok de zon weer onze kant op.

Zullen we, voor het einde van dit jaar er nog aan ontkomen?  Ontkomen aan het ultieme duister?

Buiten is het somber; hoewel niet erg koud, regent het de hele middag.  Verlangend denk ik terug, terug aan de vele oorden die ik doorkwam, de glooiingen, de heuvels, ja, de bergen met soms witte toppen.

Pas nog zag ik ze terug; haalde de eerste wijn, van druiven geplukt in 2024, op en toerde met een zekere weemoed door voor mij steeds weer een bekende  omgeving, een bekend dorp en er bleek weinig veranderd.  Bezocht de routier in Chaumont, nét onder de majestueuze spoorbrug; de smikkelhut die nog bij de laatste 500 behoorde.

De laatste van de nog geen 500 routiers van de ruim 3000 die enkele jaren terug nog dienst deden.

Inmiddels alweer een paar weken terug; vandaag bezocht ik bossen, de Kaapse en de Zeister; het was er stil.

Maar onderhand gaat het maar door; iedereen lijkt weer bezeten.  Wapengekletter alom; inmiddels al honderdduizenden vrouwen die geen man meer hebben. Machthebbers zijn in staat zelf buiten schot te blijven om vervolgens duizenden, wellicht miljoenen euroburgers te serveren om redenen die ze zelf niet kennen. 

Aldus schreef ome Willem

Herfststilte.....

 

5785

 

De nacht, wolken, onzichtbaar grijnzen ze regen.

Een nacht waarin de voorbode van de Apocalyps zichtbaar worden.  Het oude volk, onze jongste broeder wordt op oudjaarsdag bestookt, bestookt met vurige hagel.

’T Lijkt een dodenrit; waar gaat het naartoe? Het onwerkelijke lijkt opeens niet onmogelijk.

Is er ooit een jaareinde geweest met zoveel dreiging?

Woorden stokken; ontzet ben ik vanwege zoveel haat, haat en haat.

Als straks de avond opnieuw valt, dat is het nieuwe jaar begonnen, Rosj Hasjana 5785.  Maar wat zal het brengen?

 

Aldus schreef ome Willem

Het zuurweer

 

Weer.  Wéér, een laatste septemberdag.  Een dag, een tijd, een omstreeks waarin bij steeds donkerwordende dagen het weer geheimzinnig toeslaat; in noorden- en zuiderwind, doorgaans vergezeld met oost of west.

Een tijd van neerslag en neerslachtigheid; en inmiddels is het alweer bijna een jaar geleden.  Ik mijmer, de nog immer opgesloten gegijzelden; wie is er nog in leven?

 

Een vreemde tijd, waarin alles, naast het weer, om kan slaan in guur en grim, in kommer en kwel zoals een oude beer ooit mompelde.

 

Héél in de verte hoor ik het gehuil van een verdwaasde hond; er zit spanning, tensie in de lucht; en er is stilte, een bijna lugubere stilte.

 

Grijze wolken, steeds dieper grijs, weerhouden de zon haar glans; het weer is zuur geworden.

Nog niet zo lang geleden, nauwelijks een week, toefden we in warme oorden, zeestrand en dwaalden we door sprankelende valleien vol notenbomen en ander groen. Inmiddels is het gaan regenen en ik voel een rilling op mijn rug.  Maandag, dit keer, een laatste dag. 

Een laatste septembermaandag. En zuur, zuur weer.

 

Aldus schreef ome Willem

Weer even......

Onlangs kwam het er van, nu met de fiets, voorheen met de truck, maar dan met twee eentjes méér......

Ook Jojo gesloten, de zoveelste routier....

...van de ruim 3000 knaagschuren zijn er nog minder dan 500 over....

Centre Routiers Moulins, ooit een voortreffelijk adres, ook zomaar gesloten......

Strand Séte,  September, 24 graden, en rustig als altijd....

Uitzicht in zuidelijke richting vanuit de piratenstad....

Ooit de routier tussen Nimes en Remoulins.  Je kunt er tenminste nog wel ontbijten..... 

Bomen in de botenvallei tussen Romans en Grenoble

N.D. te Ronchamp...  uniek kapelletje

Nog even een blik over het Franse land.....

 

Onbestrafte leugens

En weer gingen twee maanden, ruim twee maanden voorbij. 

Onlangs begon ik de berichten, mijn berichten, terug te lezen waarbij ik regelmatig door een diepe heimwee werd overvallen.

 

Dat ik dwaalde over het wegennet van Frankrijk, Italië en de vele andere gewesten; die tijd ligy opeens weer een stuk achter mij en begint steeds meer uit zicht te raken: Wat op mijn vele reizen in werkelijkheid gebeurde, dat ik in enkele minuten via de achteruitkijkspiegels de stad, de bergen of de uitgestrekte weiden achter mij zag verdwijnen, gebeurd nu, langzamer, maar wel definitiever, met de herinneringen die ik aan die periode heb overgehouden. Een periode van lange jaren werd afgesloten; het verlangen naar een verre reis doofde uit en daarnaast kreeg ik steeds meer tijd voor zo ontzettend veel andere mooie wetenswaardigheden.

 

Hoewel…

 

In de tijd tussen mijn laatste echte, beroepsmatige reis en het heden liggen enkele donkere jaren waarin de leugen de waarheid op de proef stelde en, toen de leugen voor een deel even week, aan die waarheid geen verontschuldingen werd aangeboden. En dat knaagt, dat knaagt bij velen, bewust al dan niet onbewust; de leugen kwam er zonder enige consequentie van af. En dat heeft ze geroken, dusdanig, dat ze, omdat het onbestraft is gebleven, er mee door gaat en door zal gaan, totdat de leugen voor velen als waarheid wordt aanvaard.

 

Het is niet anders, maar wellicht dat ik daarom met des te meer heimwee wordt overvallen omdat ik terug verlang naar de tijd dat de leugen niet zo permanent en concreet aanwezig was. Immers; onbestrafte leugen maakt de weg vrij voor nog méér. Aldus schreef ome Willem

Landerijen, terwijl ik 7777 bereik

Terug

Ze is weer terug.......

 

De eredoctor

 Hij was ooit de derde meest machtige persoon binnen TPLF, een communistische extremistische partij in Ethiopië. Vanaf 1990 staat deze partij al op de lijst van terroristische organisaties, opgesteld door de Verenigde Staten, De ‘’Global Terror database”.

Human Rights Watch schreef in 2010 een rapport hoe ontwikkelingshulp zoals voedsel en bemestingsmiddelen werden weggehouden bij de Amhari. De Amhari  kregen geen noodhulp in het ziekenhuis. Aids medicijnen werden weggehouden, waardoor in deze regio veel meer mensen aan aids overleden. Hij, ja hij was in die tijd inmiddels Minister van Volksgezondheid en direct verantwoordelijk voor deze beslissingen. Ook waren er in 2010 volgens Human Rights Watch 2 miljoen Amhara mensen verdwenen.

https://www.hrw.org/world-report/2010/country-chapters/ethiopia 

(Wereldrapport 2010, HRW)

(PS de meeste HTTPS-adressen waar Humen Right Watch naar verwijst zijn van internet verdwenen….)

3.Daarvoor, In 2007, heeft hij als minister van Volksgezondheid een enorme choler-uitbraak verborgen gehouden, terwijl de United Nations ter plaatse positief getest hadden op cholera. Internationale organisaties werden echter verboden om deze uitbraak als een cholera-uitbraak te bestempelen en moesten het ‘’water diarree’’ noemen.

https://www.theguardian.com/world/2007/feb/22/ethiopia

In 2012 werd hij minister van buitenlandse zaken en begon met het arresteren en vervolgen van journalisten en politieke opponenten in zijn land. Sommige westerse journalisten kregen zelfs de doodstraf.

Toen er vanwege een politieke beslissing in Ethiopië een opstand uitbrak, omdat 15.000 etnische minderheden hun land en huis kwijtraakten aan de overheid, werd deze opstand zeer gewelddadig neergeslagen. Er werden 70.000 mensen gearresteerd en meer dan 600 mensen gedood volgens Human Rights Watch.

https://www.bbc.com/news/world-africa-39619979

Na zijn aanstelling als WHO leider, nomineerde hij, ja hij onmiddellijk Robbert Mugabe, verantwoordelijk voor 20.000 moorden in Zimbabwe, als goodwill ambassadeur van de WHO.

7. Ethiopië scoorde volgens de Human Freedom Index in 2018 zo belabberd, dat ze een van s’werelds grootste mensenrechten schenders zijn. Hij, ja hij was hier als minister -op z’n minst- mede verantwoordelijk voor. Al in 2016 was de noodtoestand in Ethiopië afgekondigd. Deze noodtoestand zorgde voor massa arrestaties, vele mishandelingen en martelingen en het onderdrukken van grondrechten. Uiteraard zijn hierdoor ook weer talloze mensen in Ethiopië gestorven of vermoord.

https://www.hrw.org/world-report/2018/country-chapters/ethiopia

(Wereldrapport HRW 2018)

En deze hij, deze hij, Tedros Adhanom Ghebreyesus, kort Tedros geheten en directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie, ontvangt op 24 mei 2024 een eredoctoraad van de Rijks Univeristiet Groningen.

Wat mij betreft een doctoratus honoris causa uitgereikt aan een prominente misdadiger en mensenrechtenschender.

 

Aldus schreef ome willem

נעמה לוי

 Na'ama Levy

Zij, die op haar jonge leeftijd (19) streefde naar vrede met haar Arabische landgenoten. 

Gegijzeld sinds 7 oktober.      

Ik denk aan Na’ama, dit meisje dat dagelijks contact zocht met Gazanen, ze hielp met werk in haar kibboets, en demonstreerde voor vrede met de Gazanen. Na’ama die op 7 oktober wereldberoemd werd toen ze, onder gejuich, uit een Hamasjeep werd gesleurd in Gaza met haar bebloede broek en doorgesneden pezen. Dat was de dank van de Gazanen. Niemand die daar opstond en zei: Blijf van haar af! Nee, iedereen juichte en iedereen was "blij" daar.

 Tijdens de vredesonderhandelingen tussen Israël en Egypte in 1978, bood premier Begin de Gazastrook aan als extra geste tegenover president Sadat. Deze beantwoordde het voorstel met “Die troep mag u houden, daar willen we niets mee te maken hebben.” U kunt deze reactie lezen in de protocollen van de Camp David onderhandelingen waarbij eveneens de Egyptenaren de stad El-Arish het liefst aan Israël wilden doen laten toekomen... 

 Het is nu ruim zeven maanden na de beestachtige pogrom van 7 oktober. Egypte heeft zich aangeboden om de onderhandelingen tussen Israël en Hamas te leiden.

Egypte doet dit niet uit mensenliefde: mocht Israël toch Rafah ingaan met het leger, dan zullen heel wat Gazanen proberen naar Egypte te vluchten. Daarom bouwt Egypte razendsnel een hoge (en diep in de grond – tegen tunnels) muur, want Egypte – noch enig ander Arabisch land – wil Gazanen of Palestijnen opvangen. Ze weten met wie ze te doen hebben: leugenaars, dieven en criminelen. Mazzel toch dat met name Nederland heeft geroepen dat ze Gazanen en Palestijnen zullen opvangen. Een perfect recept voor corruptie en criminaliteit, maar met een demissionaire regering hoef je je niet druk te maken om de toekomst. Laat de volgende regering dat maar opknappen

 Het overgrote deel van de Palestijnen en Gazanen is werkloos. Ten eerste heeft hun leiding geen banen gecreëerd, tenzij je de oorlogsindustrie wilt noemen. Ten tweede hoef je niet te werken als je loyaliteit verklaart aan Hamas, want dan kun je op diverse manieren wat verdienen: wordt terrorist en Hamas zorgt voor je. Maar ten derde is er werk in het enige land in de wereld dat werkt verstrekte aan deze werklozen: Israel. Een totaal van bijna 200.000 Palestijnen en Gazanen kwam dagelijks naar Israël om te werken. Nee, geen Arabisch land gaf ze werk. Ook de VN en de EU gaf ze geen werk. Wel gaven ze kritiek op Israël, dat niet alleen werk, maar ook elektriciteit, water, medicijnen, communicatie en voedsel verschaft – wat geen enkel ander land wilde doen.

Na 7 oktober is dit veranderd. Zelfs de Israëli’s die vrede zochten met ze -die zieke Gazanen en Palestijnen naar Israël brachten voor medische behandelingen – zelfs die Israëli’s hebben de boodschap van 7 oktober begrepen en willen niets meer met ze te maken hebben. Israël vervangt deze arbeiders met arbeiders uit Sri Lanka, India en andere landen. Wat weer kritiek oplevert uit de VN en de EU, want waarom laten we de Palestijnen en Gazanen er niet meer in? En sowieso, wat was dat onmenselijk lange wachten bij de grensovergang?  Wanneer er vroeger terroristen tussen zaten die zich opbliezen of soldaten aanvielen met messen? Wanneer er dynamiet in ambulances werd gesmokkeld? Wanneer ze kinderen met bomriemen naar de grens stuurden?

In een omgekeerde wereld kun je dus de grens van een buurland oversteken, mannen, vrouwen en kinderen verkrachten, martelen, levend in brand steken, afslachten en alles zelf filmen en dan toch beweren dat jij het slachtoffer bent. Je kunt gegijzelden, levend of dood, door de straten van Gaza slepen, iedereen laten juichen en de gegijzelden schoppen, slaan, verkrachten onder het genot van snoepgoed wat wordt uitgedeeld en dan toch beweren dat het nooit gebeurd is.

Ik zie de vreselijke ravage en het menselijk leed in Gaza en weet dat het verschrikkelijk is, maar ik denk aan vrienden uit de kibboetsiem rond Gaza die ik nooit meer zal zien, ik luister naar wat de vrijgelaten gegijzelden vertellen – en wat ze nog niet kunnen vertellen.......

 Het land dat zich beschermt, van zich afbijt en terug slaat is zonder rede een meedogenloze agressor geworden. Het ICJ stelt geen vragen aan Hamas, ook niet wanneer ze keer op keer beweren dat 7 oktober een promo was en dat alle, maar echt alle Joden allemaal dood moeten.

Nu dat de hele wereld zich met het midden oosten conflict bemoeit ben ik benieuwd. Ik ben benieuwd wie water, elektriciteit, communicatie, medicijnen en voedsel gaat verzorgen (voor niets, want Hamas noch PLO betalen nooit). 

 En inmiddels is Na'ama nog steeds gegijzeld. 

Na'ama Levy

Aldus...... 

Het voorjaarsgezichta

De eerste lammetjes.....

Voorjaarsbloei

Prachtige gele velden tijdens een Franse rondreis van een paar dagen 

Ontspruitende wijngaarden 

Macon, waar de vorige keer nog een gesloten routier stond, is ze nu afgebroken....  Vergaan!

Alweer een geslotene, op de weg Chalon / Saône-Auxerre

En nóg één die de deuren sloot.....

Terug in Nederlands bos

...en bloei

 

De boog

 

Een grote regenboog overspant de weilanden met op de achtergrond het beboste terrein dat ik goed ken; achter mij een doorbrekende zon terwijl ikzelf de regen trotseer.

Veel landerijen staan onder water; hier en daar een afwatering dat het overtollige water afvoert; een schrille, kille aanblik, wellicht wordt dat de karaktertrek voor dit komende jaar dat recent is ingegaan.

Het doet me denken aan de tijden toen ik ooit, lang geleden in de winter door de brede vallei van de  Isère snorde; het walnotendal door over de brede stille weg steeds tussen twee dorpjes in en waar elke geluid een schrille echo liet nagalmen.

Maar toen, toen leek alles nog ver weg, veel verder weg dan de tijd waarin we nu leven.  Destijds een zorgeloze tijd en toen besefte ik nog niet dat die ene kogel, afgevuurd 110 jaar geleden, het begin inluidde waarmee niet alleen Europa, maar het hele wereldtoneel fundamenteel zou gaan veranderen.

Twee wereldoorlogen waren er voor nodig, twee ernstige weeën en toen bedaarde het even.  Toen, even, tijdens die reis door het walnotendal.

Zo had ik het niet in de gaten, ja, sluimerde ik, maar ook toen was de aftocht van onze “westerse” cultuur, zo zou spoedig blijken, nog volop aan de gang.

Januari 2014, ook toen blikte ik een nieuw jaar in en voorvoelde het: dit gaat mis.  Dit gaat vreselijk mis!

De tien jaren die volgden hebben het ook uitgewezen; mijn voorgevoel had mij niet bedrogen.  

Het verval heeft zich doorgezet,

 

Het verval kenmerkt zich dat alles opnieuw geherwaardeerd werd, van iets tot een totaal niets; een omkering van alle waarden. Het huidige Europa dat zijn zondebok in het oosten kent; er zo ongeveer alles op afreageert. Het failliet dat gecamoufleerd wordt om ons een schunnige, nutteloze oorlog in te rommelen waarmee wapenfabrikanten en farmareuzen de staatskassen plunderen.

Drie demonen, Kapi, Commu en Fascis tezamen totalitair verdringen zich op en om de stoep, reikhalzend en wellustig naar ongebreidelde macht; de door Nietzsche aangekondigde twee eeuwen naderen de ontknoping; wie de juiste bril voorhanden heeft en de komende maanden van 2024 inkijkt, ziet net over de horizon apocalyptische lichtflitsen die er niet om liegen; over een goede 170 dagen is het weer 28 juni!

Europa, ja, de wereld met al zijn poen en techniek is niet in staat gebleken de zelf opgeroepen crisi en oorlogen te bezweren.

Intussen is het opgehouden met regenen en ik trap tegen een ferme wind in over een smal langweggetje waarbij het net lijkt of ik onder de hoopvolle boog door ga.

Niet bevreesd vanwege de belofte van de boog  negeer ik de bijna tien centimeter waterlaag die voor een deel de weg vóór mij bedekt.

Aldus schreef ome Willem

Het aardschuim

 

Genoeg erover: De schade die de huidige klimatologen aanrichten aan de mensheid heeft een afschuwelijke destructieve werking op het leven.

Het wordt onbetaalbaar door de meest onzinnige en idiote maatregelen terwijl de achterliggende zomer niets duidt op opwarming. In de verste verte niet, maar milieufanaten die hun ideologie verheven hebben tot een onweerspreekbare religie hebben daar natuurlijk allang hun dogma en ubochtverhaal voor klaar.

 

Het verbaast mij niet meer.  Het maakt ook niet meer uit wat al dan niet geleerd werd: de waarschuwingen van Youri Bezmenov zijn immers in de wind geslagen en de leugen, de onwaarheid, het tegennatuurlijke wordt tot werkelijkheid, waarheid en natuurlijk verklaard.  Het kan niet anders en is wellicht het beste vervat in het oude Jiddische spreekwoord “e scheiker ken auch a mooi nit woor sein. 

En het komende jaar komt het er op aan.  Komt het er op aan of en hoe ook wij een oorlog worden ingerommeld om het failliet van Europa, ja, de ondergang van het westen met de eigen gekozen, ja, geprovoceerde ondergang in oorlog te verbloemen; lever uw kinderen, uw kleinkinderen maar in!

Hoe steeds meer onwaarheid als waarheid wordt geproclameerd, met steeds weer die enkelvoudige rede: omdat men de waarheid niet heeft liefgehad. De Waarheid als persoon, want louter een persoon kan men liefhebben.

 Je kunt praten wat je wilt, je kunt met bewijzen aankomen, je kunt waarschuwen zoveel je wilt, je kunt ze de verwoesting voorhouden zo veel je wilt of je kunt proberen met liefde te overtuigen. Niets helpt! Zoveel mensen geloven de léúgen en zijn er vast van overtuigd dat het is zoals zíj het zien. Daar is geen tornen aan. Zoals zij het zien, zó is het. Dat is de waarheid omdat ze alleen de leugen willen geloven.

Huiver vervult mij voor het komende jaar; nu minstens een half miljoen vrouwen geen man, geen vriend meer hebben omdat een handjevol misdadigers duizenden het slagveld injoegen.

Gemanipuleerde geesten klappen ervoor, zoals die imbecielen in onze eigen Tweede Kamer!

Zelfs klimaatfanaten klappen!  Is er dan niemand die het oude spreekwoord kent?  “e scheiker ken auch a mooi nit woor sein”, "Een leugen kan ook wel eens niet waar zijn".

De nacht is koud en fris en ik overdenk een oud, oud gedicht,  een lied van huiver…  Een oordeel over de leugen.  En zij die de leugen hebben liefgehad.

Al ‘t goddloos volk verdoet G' als schuim van d' aard:

Dies zal ik Uw getuigenissen vrezen.

Het heeft mijn ziel verschrikkingen gebaard,

Ja, zelfs is mij het haar te berg' gerezen,

 Als ik op Uw gerichten heb gestaard.

 Uw oordeel Heer: kan niet dan vreeslijk wezen.

Aldus schreef ome Willem

Herinneringen

Zóóóó stil, November en nog strandweer. 

Franse plein

Uzes

Beaujolais in de herfst

zoveel kleuren....

Bos, Herfst...

Heksenkring

Meze, haven